۞جوانان دارالولایه سیستان۞

بدون خرجي ماندم. حساب کردم تا مراجعت به وطن، به پانصدتومان احتياج دارم. به حرم مشرف شدم و به امام عرض کردم: به پانصد تومان نيازمندمتا به گيلان باز گردم، انتظار مرحمت دارم.
اما تا روز ديگر خبري نشد. مجدداً درحرم عرض حاجت کردم و گفتم: سيدي، من گداي متکبري هستم اين بار هم احتياج خود را بهحضورت عرض مي کنم، اما اگر عنايتي نفرمائي، ديگر بار نخواهم آمد و چيزي نخواهم گفتولي يادداشت مي کنم که امام رضا عليه السلام مهمان نواز نيست.

چون از حرمخارج گرديدم، شنيدم که از پشت سر، کسي مرا صدا مي زند، بازگشتم ديدم شيخي است کهبعداً فهميدم او را « حاج شيخ حسنعلي اصفهاني » مي خوانند. حاج شيخ مرا مخاطب ساختهو فرمودند:
آقا شيخ ابراهيم گيلاني چرا اينقدر جسورانه در محضر امام سخن گفتي؟شايسته نيست که چنين بي ادبي و گستاخ باشي.

سپس پاکتي به من دادند. ازاطلاع شيخ بر مکنونات باطني خود و سخني که سراً با امام خود در ميان نهاده بودم،غرق تعجب شدم. به خانه آمدم و پاکت را گشودم، با کمال شگفتي ديدم که پانصد توماناست.
تصميم گرفتم که صبح روز ديگر به خانه حاج شيخ بروم و از او بپرسم که چگونهاز راز دل من آگاه شده و اين پول از کجا است؟ اما شب در خواب ديدم که شيخ به درخانه آمدند و فرمودند:
آقا شيخ ابراهيم تو به پانصد تومان پول حاجت داشتي بهتو داده شد، ديگر از کجا دانستم و از کجا آوردم، بتو مربوط نيست. بدان که اگر براياين پرسش به خانه من بيائي، ترا نخواهم پذيرفت.

از خواب بيدار شدم و ديگربراي اين کار به خانه ايشان نرفتم و به گيلان باز گشتم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: